Bieszczady z dzieckiem. Co trzeba zobaczyć i gdzie warto się zatrzymać!

 

Wyjazd w Bieszczady mieliśmy zaplanowany już od jesieni. To miał być nasz pierwszy wyjazd w Bieszczady z dzieckiem! We wrześniu nie udało nam się wyjechać, ale z kwietniowego urlopu nie zamierzaliśmy rezygnować. Co więcej, nie mogliśmy się go już doczekać. I było dokładnie tak, jak sobie zaplanowaliśmy – a może nawet lepiej!Trafiliśmy na wymarzoną pogodę – nie było zbyt gorąco, ale było ciepło i słonecznie. Dużo zwiedzaliśmy, dużo wędrowaliśmy i znaleźliśmy też czas na leniwy odpoczynek. Byliśmy cały czas razem, a takie chwile szczególnie doceniamy.

Przed podróżą zastanawiałam się czy Bieszczady są dobrym kierunkiem na wyjazd z dzieckiem. Zastanawiałam się czy Juluś nie będzie się nudził, czy będzie chciał wędrować po połoninach, czy znajdziemy atrakcje, które zainteresują naszego małego podróżnika.

Jak się okazało Bieszczady dają niezliczone możliwości na aktywne i atrakcyjne spędzenie urlopu, ale jeśli wyjeżdża się tu tylko na kilka dni, to warto wcześniej zaplanować sobie czas.

Jezioro solińskie i zapora z elektrownią wodną są jednymi z największych atrakcji turystycznych tego regionu i choć od samych gór dzieli je godzina drogi samochodem, to warto zatrzymać się tu choć na chwilę.

Tama w Solinie ma prawie 82 metry wysokości i 664 metry długości. Można po niej spacerować i podziwiać widok zalewu, odbijającego się w nim słońca, góry i lasy. Kiedy spojrzy się w dół można zauważyć pływające w jeziorze ryby.

W porcie, zaraz przy jeziorze znajduje się „Brama Bieszczad”, jest też miejsce do zawieszenia swojej kłódki miłości albo wrzucenia grosika „na szczęście”.

Bacówka pod Małą Rawką (położona na wysokości 930 m.n.p.m.) bez wątpienia jest jednym z piękniejszych miejsc w Bieszczadach i wiem, że żałowałabym, gdyby nie udało nam się do niej dotrzeć.
Wybraliśmy się tutaj dzień po wyprawie na Połoninę Wetlińską. Zależało nam, żeby jeszcze pochodzić i nacieszyć się widokami, ale nie chcieliśmy męczyć Julcia i co gorsze zniechęcić go do gór. Osiągnęliśmy wszystko to, na czym nam zależało 🙂
Od parkingu przy Przełęczy Wyżniańskiej do Bacówki pod Małą Rawką jest niespełna kilometr, a droga do schroniska jest bardzo przyjemna i niewymagająca – to bardziej spacer niż wędrówka.

Krajobraz po drodze dosłownie zapierał dech w piersiach. Doszliśmy do schroniska, Juluś wbił pieczątkę do książeczki, odpoczęliśmy, napiliśmy się ciepłej herbaty i wróciliśmy do samochodu, żeby ruszyć w kierunku Wołosatego.

Wołosate jest niewielką wioską, która pomimo swojej maleńkości przyciąga dziesiątki turystów. To stąd można wyruszyć na najwyższy szczyt Bieszczad – Tarnicę. Podczas tego wyjazdu nie zdecydowaliśmy się na jej zdobycie – myślę, że dla Julcia mogłaby to być zbyt trudna i długa trasa, ale nie mam wątpliwości, że następnym razem będziemy próbowali wejść na szczyt.

Wiele lat temu do Wołosatego na obozy jeździł Tomek i między innymi z tego powodu odwiedziliśmy tę wioskę. Wybraliśmy się na spacer, podczas którego tata niczym przewodnik opowiadał dziecku o obozie, pokazywał gdzie stały namioty, gdzie była kuchnia i gdzie można było się wykąpać. Po drodze spoglądaliśmy na Tarnicę, mijaliśmy żeremia bobrów, zwiedziliśmy zabytkowy cmentarz i miejsce po dawnej cerkwi greckokatolickiej.

Wybierając się z dzieckiem w Bieszczady nie można zrezygnować z przejażdżki tamtejszą kolejką leśną. Pomimo tego, że kolejka zaczyna kursować dopiero w maju, to nam się udało dołączyć do zarezerwowanego wcześniej kursu.

Przejażdżka kolejką to wspaniała atrakcja nie tylko dla dzieci, ale tak samo dla dorosłych. Jechaliśmy w drewnianych, zabytkowych wagonikach przez wioski, przez las, po starych mostach, wśród drzew i malowniczych widoków, a ciągnęła nas 40-letnia rumuńska lokomotywka. Wycieczka na trasie Majdan-Balnica-Majdan zajęła nam dokładnie dwie godziny i był to bardzo przyjemnie spędzony czas.

Główna stacja Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej jest w Majdanie koło Cisnej, gdzie znajduje się również muzeum z wieloma kolejowymi eksponatami. Są tu mundury kolejarzy, czapki, lampy, narzędzia, tablice informacyjne, przystankowe i najróżniejsze pamiątki.

Myczkowce odwiedziliśmy w niedzielę, już w drodze powrotnej do domu. Na ponad 8 hektarach tamtejszego Ośrodka Caritas znajduje się Ogród Biblijny, w którym znajdują się miejsca i sceny biblijne, m.in. Ogród Oliwny, Golgota, Góra Synaj, Świątynia Jerozolimska. Wszystko znajduje się przy alejkach otoczonych kwiatami, krzewami i pięknymi drzewami.

Z Ogrodu Biblijnego można przejść do powstałego w 2010 roku Parku Miniatur Sakralnych. Znajduje się w nim ponad 150 miniatur polskich, ukraińskich i słowackich cerkwi, kościołów i świątyń.
Dzieciom szczególnie spodobają się zlokalizowane na terenie ośrodka dwa place zabaw i zwierzyniec, w którym spotkają kucyki, kozy, lamy, daniele, jelenie, króliki, osiołek i ptaki.

 Bieszczady z dzieckiem – gdzie warto się zatrzymać?!

Jeszcze kilka lat temu, kiedy nie było na świecie Julcia, kwestia tego, gdzie będziemy spać podczas wyjazdu nie miała dużego znaczenia. Często podróżowaliśmy, często spaliśmy pod namiotami,

w schroniskach, nigdy nie pogardziliśmy kawałkiem podłogi czy materaca.

Kiedy zaczęliśmy wyjeżdżać z Julkiem zaczęliśmy zwracać większą uwagę na to, gdzie się zatrzymamy. Dziecko jest bardziej wymagające niż my i jeśli zależy nam na prawdziwym odpoczynku, to warto wcześniej się zabezpieczyć w pewne udogodnienia.

Teraz, kiedy szukam noclegu na rodzinny wyjazd zwracam uwagę na to, czy w pobliżu znajduje się  plac zabaw lub chociaż niewielki kącik do zabawy. Każdy kto ma dzieci powinien mnie zrozumieć 🙂
Nie wymagamy telewizora czy stałego dostępu do sieci (choć i to jest dużym plusem), ale zwracamy uwagę na to, czy w łazience jest bieżąca, ciepła woda, czy we wnętrzach jest ciepło, czy jest czajnik. Szczególnie doceniam miejsca, w których poza czajnikiem jest też aneks kuchenny, w którym można przygotować posiłek nawet dla najbardziej marudnego niejadka.W Równi, zaraz obok Ustrzyk Dolnych znaleźliśmy Ośrodek Konferencyjno-Wypoczynkowy DANFARM – miejsce idealne na rodzinny wypoczynek.
Przepiękna lokalizacja, cudne widoki, dzika przyroda, cisza, spokój i dużo zieleni wokół ośrodka sprawiło, że mogliśmy naprawdę odpocząć – od codzienności, od hałasu, od samochodów, od zatłoczonych miast.
Zamieszkaliśmy w bardzo klimatycznym, drewnianym domku, w którym było znacznie więcej niż oczekiwaliśmy. Na parterze domku znajduje się salon z dużym narożnikiem, aneksem kuchennym i łazienką, a na górze jest sypialnia z dużym podwójnym łóżkiem i dwoma pojedynczymi. Jest też internet i telewizja satelitarna, ale za tym akurat nie tęskniliśmy :)Większość dnia spędzaliśmy na zwiedzaniu i wędrówkach po Bieszczadach. Po powrocie do Równi odpoczywaliśmy na huśtawce, cieszyliśmy się przepięknym zachodem słońca, oglądaliśmy kaczki pływające w stawie, a wieczorem graliśmy w  gry i leżeliśmy przy rozgrzanym kominku. Czy można chcieć więcej?! :)Na bardzo dużym, zadbanym zielonym terenie ośrodka znajdują się domki, apartamenty, restauracja, a w niej naprawdę przyjemny kącik zabaw dla dzieci i sala kominkowa. Jest też sala konferencyjna, całoroczne jacuzzi, sucha sauna, miejsce na grilla i na ognisko, a latem działają tu dwa baseny zewnętrzne. Przy placu zabaw są ławeczki, a w pobliskim stawie poza kaczkami pływają pstrągi! Przyjeżdżając tu w sezonie można na miejscu wypożyczyć rowery górskie i trekkingowe dla całej rodziny, a jeździć naprawdę jest gdzie – w sieci znajduje się bardzo dużo mapek z różnymi bieszczadzkimi trasami rowerowymi.
Ponieważ wyjechaliśmy w góry jeszcze przed otwarciem sezonu, to nie mieliśmy też okazji spróbowania tutejszego – podobno najsmaczniejszego w całych Bieszczadach pstrąga, ale mamy nadzieję na powrót do Równi i nadrobienie wszystkich zaległości!
Z drugiej strony wyjazd poza sezonem ma swoje plusy – jest ciszej, spokojniej, nie ma tylu samochodów na ulicach i nie ma tłumów na popularnych szlakach. A  jestem pewna, że w weekend majowy na Połoninie Wetlińskiej za wesoło nie będzie :)Spędziliśmy w Bieszczadach cztery cudowne dni i naprawdę szkoda nam było tak szybko wracać do domu. Po raz kolejny przysłowie „Wszystko co dobre, szybo się kończy” okazało się być bardzo prawdziwe, tym bardziej, że w Ośrodku DANFARM w Równi czuliśmy się wyjątkowo.